รวมพระสูตรที่มีในวรรคนี้ คือ

1. ภูตมิทสูตร 2. กฬารขัตติยสูตร 3. ปฐมญาณวัตถุสูตร
4. ทุติยญาณวัตถุสูตร 5. ปฐมอวิชชาปัจจยสูตร 6. ทุติยอวิชชา-
ปัจจยสูตร 7. นตุมหากังสูตร 8. ปฐมเจตนาสูตร 9. ทุติยเจตนา-
สูตร 10. ตติยเจตนาสูตร.

อรรถกถาตติยเจตนาสูตรที่ 10

พึงทราบวินิจฉัยในตติยเจตนาสูตรที่ 10 ต่อไป.
บทว่า นติ แปลว่า ตัณหา. ก็ตัณหานั้น เรียกว่า นติ เพราะอรรถว่า
น้อมไปในอารมณ์มีรูปเป็นต้น อันเป็นปิยรูป รูปที่น่ารัก. ข้อว่า อาคติคติ
โหติ แปลว่า คติในการเวียนมาจึงมี. เมื่อกรรม กรรมนิมิต หรือคตินิมิต
มาปรากฏ คติแห่งวิญญาณย่อมมีด้วยอำนาจปฏิสนธิ. บทว่า "จุตูปปาโต
จุติและอุปบัติจึงมี" หมายความว่า เมื่อคติอันเป็นอารมณ์แห่งปฏิสนธิมา
ปรากฏแก่วิญญาณ มีอยู่ จุติ กล่าวคือการเคลื่อนจากภพนี้จึงมี. อุปบัติ
กล่าวคือการบังเกิดขึ้นในภพนั้นจึงมี. ชื่อว่าจุติและอุปบัติ (การตายและ
การเกิด) นี้จึงมี. ระหว่างตัณหากับคติในการเวียนมา จึงเป็นอัน
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า เป็นสนธิอันหนึ่งในพระสูตรนี้ ด้วยประการ
ฉะนี้แล.
จบตติยเจตนาสูตรที่ 10

จบอรรถกถากฬารขัตติยวรรคที่ 4